มีนักศึกษา MBA คนหนึ่ง ไปเที่ยวตลาดนํ้าอัมพวา เหลือบไปเห็นลุงแก่ๆ กำลัง นอนเป่าขลุ่ย ฮำเพลง อยู่บนเรือเก่าๆ ของแก อย่างสบายใจ
เด็กหนุ่ม : "ลุงๆ ลุงไม่ทำงานเหรอ ทำไมมานอนเป่าขลุ่ยร้องเพลงสบายใจ "
ชายแก่ : "ลุงขายกาแฟอยู่ฟากกระโน้น ขายหมดแล้ว ลุงเลยมานอน ร้องเพลง เป่าขลุ่ย"
เด็กหนุ่ม : "อ้าวลุง นี่ยังไม่เที่ยงเลย เหลือเวลาอีกตั้งเยอะ ทำไมไม่ขายต่อ"
ชายแก่ : "ก็มันหมดแล้ว"
เด็กหนุ่ม :"ลุงก็เพิ่มวัตถุดิบสิครับ กะให้พอขายได้ทั้งวัน ลุงจะได้ มีกำไรมากขึ้น รายได้ต่อวันของลุงจะได้มากขึ้น"
ชายแก่ : "ขายมากขึ้นแล้วทำไงต่อ"
เด็กหนุ่ม :"ลุงก็ ขยายกิจการ อาจจะเปิดเป็นเฟรนชาย ให้คนอื่น เช่าไป หรือ เปิดสาขา ไปทั่วประเทศ แต่มันอาจต้องใช้เวลานะครับ ประมาน 10-20 ปี "
ชายแก่ : "เปิดสาขาไปทั่วประเทศแล้วยังไง"
เด็กหนุ่ม :"อ้าวลุง แกล้งโง่รึปล่าวเนียะ ลุงก็จะได้เงินเยอะๆ สบายเลยทีนี้"
ชายแก่ : "สบายยังไง"
เด็กหนุ่ม : "ลุงก็จะได้ไม่ต้องทำงาน นั่งเป่าขลุ่ย ร้องเพลงสบายใจ ไงครับ"
ชายแก่ หัวเรอะเสียงดัง "ฮ่าๆๆ" หันหลังให้เด็กหนุ่มจาก กทม. พลางงึมงำ "แล้วเอ็งคิดว่าข้ากำลังทำอะไรอยู่ละ"
Peach D. Dragon
